Scoren in de Bekerfinale (6): Op de knieën voor Vak-S

Linkspoot Carlo de Leeuw verschalkt Ajax-doelman Piet Schrijvers met zijn chocoladebeen. - Foto: VI Images

Feyenoord en AZ spelen op 22 april de honderdste bekerfinale. Wie scoort in de finale schrijft historie. Voor zichzelf. En voor de club. KNVB.nl blikt de komende weken met een aantal spelers terug op de goal die hun club eeuwige roem bracht. In deel zes Carlo de Leeuw, jongen van Rotterdam die in 1980 de wedstrijd van zijn leven speelde in de finale tegen Ajax.

"Leo Beenhakker was mijn jeugdtrainer", zegt Carlo de Leeuw. "Met hem werden we kampioen in de A1." Op de kampioensfoto pik je Beenhakker er zo uit in zijn lange leren jas. Trots op zijn 'gassies'. Carlo de Leeuw hurkt voor hem, een bosje bloemen losjes in de hand. Herkenbaar zijn verder Joop Hiele en Sjaak Troost. Geen druk springende groep, maar alle spelers netjes op een rij. Lachende gezichten dat wel. En allemaal dromen ze ervan om de stap te maken naar 'de overkant'. Naar het Stadion. De Kuip.

Op de fiets naar Varkenoord

Carlo de Leeuw [1960] loopt al meer dan de helft van zijn leven rond bij Feyenoord. Van zijn achtste tot zijn 21ste als speler. En nu zorgt hij er al weer achttien jaar voor dat de spelers er pico bello bij lopen. Na mijn carriere kon ik niet op de bank gaan zitten. Ik ben toen eerst bij een bedrijf in zonweringsinstallaties gaan werken. Dat was ook niet alles. Dus in 2000 belde ik Sjaak Troost, mijn maatje uit de A1 en destijds commercieel manager. 'Of ik iets bij Feyenoord kon doen?' Drie weken later belt hij terug. Ze zochten een materiaalman. Bel ik een maand later dan gaat die functie naar een ander. Misschien heeft het zo moeten zijn." 

Hij is niet veel veranderd. Natuurlijk is het gezicht getekend door het leven, maar de blik is nog altijd jongensachtig, zeker als in het Feyenoordmuseum de gedachten teruggaan naar zijn mooiste jaren, als voetballer van Feyenoord. "Ik ben geboren in IJsselmonde, hier vlakbij op Zuid. Ik ging op mijn fietsje naar de club. Mijn eerste wedstrijd was in de E2 en ik scoorde drie keer. De week erna zat ik in de E1."

Willem van Hanegem

Varkenoord is een kerkhof van jongensdromen, maar De Leeuw doorloopt de jeugdopleiding met glans en mag zich op zeventienjarige leeftijd melden in het Stadion. Verzorger Gerard Meijer wijst hem een plekje aan in de kleedkamer. Niet veel later gaat Willem van Hanegem naast hem zitten. "Mijn grote idool. Dat is je doel geweest al die jaren." 

Helaas voor De Leeuw vertrekt Van Hanegem al snel naar AZ. En ook Wim Jansen blijft niet lang meer. De gloriejaren zijn voorbij maar een nieuw Feyenoord met veel Rotterdamse jongens bereikt in 1980 de bekerfinale. Een elftal zonder vedetten maar wel een sterk collectief. De Leeuw dreunt de namen zo op: Michel van de Korput, Ivan Nielsen, Ben Wijnstekers, Stanley Brard, Jan van Deinsen, Andre Stafleu, Rene Notten, daar blijft hij even stil. 'Veel te vroeg overleden'. Voorin liepen Petur Petursson en Jan Peters. Joop Hiele in de goal." 

Mooi-weer-voetballer

En De Leeuw zelf natuurlijk, die dat jaar zijn belofte inloste. "Bij Feyenoord speelde ik als een echte linksbuiten. Mannetje voorbij en een voorzet geven. Ik scoorde niet veel. Het was bij mij alles of niets. Een acht of een vier.  In vorm was ik niet af te stoppen, maar bij een slechte wedstrijd kon je mij er beter na twintig minuten afhalen. Een mooi-weer-voetballer noemen ze dat geloof ik.

Het is mooi weer op zaterdag 17 mei 1980. Carlo de Leeuw-weer. De Kuip zit tot de nok toe gevuld met 65.000 mensen. Voor het eerst in de historie is de Klassieker het affiche voor de bekerfinale.  De Leeuw: "Het is ongelooflijk dat je dat mag meemaken als jonge speler. In je eigen stadion, tegen de grote rivaal. Ajax had een goede ploeg hoor met Krol, Lerby, Tahamata. En Leo Beenhakker zat op de bank, mijn jeugdtrainer. Het moment dat je dan de tunnel uitkomt: kippenvel van hier tot Tokio."

Chocoladebeen

Landskampioen Ajax maakt zijn favorietenrol in eerste instantie waar. Arnesen scoort 1-0 en vlak daarna mag Karel Bonsink een penalty nemen. "Als die er in gaat, is het klaar", zegt De Leeuw. Maar Joop pakt hem en daarna komen wij in de wedstrijd." De Leeuw versiert nog voor rust een penalty. Door Petur Petursson feilloos benut. "Die miste nooit."

In de tweede helft volgt de ontlading. "Het is de enige wedstrijd die ik op dvd heb." Maar voor hét moment van zijn voetbalcarrière hoeft hij het schijfje niet in de recorder te stoppen. "Na een afgeslagen corner van rechts kom ik naar binnen. Ivan Nielsen komt over links door, geeft voor en ik scoor met mijn verkeerde been. Geen wereldgoal, maar ik zie hem over het lijntje gaan." De Leeuw zakt voor Vak-S door zijn knieën. Armen in de lucht. De vuisten gebald. Mooier kan niet. "Ik ben een jongen van Rotterdam. Voor mijn gevoel maakt dat de euforie in het stadion nog groter."

Leo Beenhakker

Feyenoord scoort ook nog 3-1 en krijgt uit handen van Prins Claus en Willem-Alexander voor de vijfde keer de Dennenappel. De huldiging blijft beperkt tot een ereronde in witte badjassen. "Ik heb het daarna gevierd met familie en vrienden in mijn stamkroeg Don Kozak aan de Mauritsweg." 

Maar heeft hij wel een doelpunt gemaakt in de bekerfinale? De tv-verslaggever denkt dat Jan van Deinsen heeft gescoord, zelfs na het zien van de herhaling. Die naam komt ook in beeld. "Dat is wel een smetje op de finale", lacht De Leeuw. "Mijn vrienden hebben mij daar nog lang mee gedold." De trainer van de rivaal heeft alles echter haarfijn geregistreerd en is diep in zijn hart misschien nog wel trots op zijn oude pupil. De Leeuw: "Altijd als ik Leo zie begint hij weer over de finale. 'Ouwe linksbuiten', zegt hij dan. 'Ik had je alles geleerd en dan flikte je me dat.'"